Wspomnienia o Leonardzie Karpiłowskim (1944-2014)

[s_wojtkowski]

Do wielu dotarła już przygniatająca wiadomość o śmierci Pana Leonarda. Każdy kto go znał, na pewno mocno przeżyje Jego odejście. Kilka osób od razu napisało do mnie po kilka zdań wspominających ciepło i bardzo konkretnie Jego osobę. Czemu chować te refleksje i wspomnienia w mailach i w wiadomościach na FB? Wrzucajcie je tu, proszę. Nie musi to być koniecznie pięknie i wzniośle napisane, najważniejsza jest prawda o tym wspaniałym człowieku. Przydadzą się też dobre pomysły na godne uczczenie Jego pamięci, nie tylko w szkole.

[sani10]

Z Panem Leonardem mialam przyjemność pracować w ciemnii oraz na warsztatach foto.
zawsze uśmiechnięty sympatyczny zawsze wprowadzal troche humoru na warsztatach przekazywal ogromna wiedze zawsze kazdemu pomagal dla kazdego znalazl czas w ciemni bylo zawsze bardzo wesolo Pana Leonarda bd wspominac w samych pozytywach . Nie tylko za charakter i jakim byl czlowiekiem ale i za ogrom wiedzy ktory przekazal mi i innym sluchaczom.

[descentes]

Zarażał optymizmem.

[bura88]

takiej dawki czułości, zrozumienia i ciepła nigdy u nikogo nie widziałam... wspaniały facet , świetny wykładowca, genialny fotograf... eeeh życie jest takie niesprawiedliwe

[s_wojtkowski]

Pogrzeb Leonarda Karpiłowskiego odbędzie się w najbliższy piątek, 12 grudnia 2014, o godz. 14:30, w sali B Domu Pogrzebowego Cmentarza Komunalnego Północnego (Wólka Węglowa). Decyzją Jego dzieci uroczystość będzie miała charakter świecki.

[Matka_Teresa]

Nie znałem Go, nie miał zajęć ze specjalizacją graficzną. Ale wiedziałem kto to, kim jest. Jeden raz tylko z Nim rozmawiałem. Zaczepiłem na szkolnych schodkach, bo miałem pewien problem fotograficzny, którego od dawna nie potrafiłem rozwiązać. Zaskoczyło mnie to z jakaś lekkością i prostotą wszystko mi wytłumaczył, wyjaśnił. Rozmawiając z Nim miałem wrażenie, że po prostu rozmawiam z kumplem. Pozostanie w mojej pamięci.

[s_wojtkowski]

To nekrolog, który ukaże się dziś w Gazecie Stołecznej:

[Magelan]

Miałam z nim styczność tylko raz- podczas warsztatów, niemniej jednak pozostał w mojej pamięci, bo jego drobna osoba emanowała ciepłem i miał zaraźliwy uśmiech. Widać było, że jest pasjonatem dlatego przyjemnie się go słuchało.
To niepowetowana strata.